کد مطلب:141560 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:259
در مدینه
یزید در تلاش برآمد كه در مدینه از امام بیعت بگیرد. والی مدینه، آن حضرت علیه السلام را چند بار به دارالاماره باز خواند. اما امام به بیعت با یزید تن نداد. در جزیرة العرب این سخن پیچیده بود كه از بزرگان، تنها سه نفر با یزید بیعت نكرده اند:
1. «عبدالله بن عمر» كه یزید از استنكاف او چندان وحشت نداشت، چون او مرد زاهد پیشه ای بود و هیچ خطری از جانب او خلافت یزید را تهدید نمی كرد.
2. «عبدالله بن زبیر». او مرد رزم و پیكار بود، اما از تقوای الهی چندان نصیب و بهره ای نداشت. از این رو راه خرید او برای یزید باز بود. از این گذشته، یزید در جنگ با او به خود هراس راه نمی داد.
3. امام حسین علیه السلام كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم او را از خود، و خود را از او دانسته بود: «حسین منی، و انا من حسین» [1] . امام، مصداق (وزاده بسطة فی العلم و الجسم) [2] بود؛ یعنی قدرت علمی و جسمانی او زبانزد بود. بنابراین، تدبیر مبارزه یا بیعت با او چندان آسان نبود.
1. «عبدالله بن عمر» كه یزید از استنكاف او چندان وحشت نداشت، چون او مرد زاهد پیشه ای بود و هیچ خطری از جانب او خلافت یزید را تهدید نمی كرد.
2. «عبدالله بن زبیر». او مرد رزم و پیكار بود، اما از تقوای الهی چندان نصیب و بهره ای نداشت. از این رو راه خرید او برای یزید باز بود. از این گذشته، یزید در جنگ با او به خود هراس راه نمی داد.
3. امام حسین علیه السلام كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم او را از خود، و خود را از او دانسته بود: «حسین منی، و انا من حسین» [1] . امام، مصداق (وزاده بسطة فی العلم و الجسم) [2] بود؛ یعنی قدرت علمی و جسمانی او زبانزد بود. بنابراین، تدبیر مبارزه یا بیعت با او چندان آسان نبود.
[1] بحارالانوار، ج 45، ص 314.
[2] بقرة، آيه 247.